In La Rochelle, Frankrijk, was gedurende de late 16ᵉ en vroege 17ᵉ eeuw vanwege de handel al een bescheiden Nederlandse kolonie te vinden. Op verschillende gebouwen in de stad zijn nog steeds resten te vinden van speciale handelscontacten, getuige de vele opschriften en inscripties. En omgekeerd trokken ook vele Hugenoten naar de Nederlandse Republiek. Sommige gewesten in Nederland voerden zelfs een actief ‘wervingsbeleid’ onder de Hugenoten, met speciale voorrechten en vestigingspremies.
La Rochelle was al jarenlang verbonden met andere protestante kuststreken in Engeland, maar ook met onze Hanzesteden en veel plaatsen in Zeeland. Dat waren goede oorden om een nieuw bestaan op te bouwen.

Het is inmiddels goed voor te stellen, dat na de opheffing van het Edict van Nantes over de vrijheid van godsdienst in Frankrijk, Jean en Benjamin Seignette uit La Rochelle vluchtten. Om aan de vervolging en onderdrukking te ontkomen zochten ze een veilig heenkomen daar waar ze welkom waren.
In Nederland waren rond 1700 veel Franse Hugenoten te vinden. Achternamen als Crayon, Lacourt en Parmentier herinneren ons nu nog aan deze groep immigranten, die men zeer verwelkomde omdat ze welvarend waren. De familie Seignette beschikte over voldoende financiële middelen om zich in Nederland van een goed bestaan te verzekeren en zo vertrokken de broers Jean en Benjamin naar Amsterdam.

De naam Seignette komt vaak voor in de archieven van de Waalse kerk in Amsterdam. Velen werden er gedoopt, gingen er trouwen, of werden er begraven. Ook in de oude archieven met registers van de stad inzake gebouwen, woningen en andere notariële akten kunnen we veel informatie over hen teruglezen.
Onderstaande akte uit 1703 werd als eerste Seignette bewijs in de Amsterdamse archieven gevonden. Het geeft de relatie weer van de familie van Benjamin Seignette, de jongste zoon van Elie en Elisabeth Perdriau uit La Rochelle, zijn nederlandse vrouw Marie Houting, en de tien jaar oudere broer van Benjamin, Jean, en zijn vrouw Anne, die ook in Amsterdam woonden en getuigen waren bij deze doop. Alle namen in één klap, in één akte.

Uit: het Doopregister van het jaar 1703.
Op 18 maart gedoopt door Mijnheer Pierre Ysarn, Elie, geboren op 11 maart,
zoon van Benjamin Seignette en Marie Houting, getuigen Jean Seignette en zijn vrouw Anne Gujonneau,
namens Elie Seignette en Elisabeth Perdriau

De Hugenoten integreerden de eerste levensjaren vrij moeizaam in ons land. Ze bezochten natuurlijk liever Franstalige kerken, en spraken aanvankelijk nauwelijks Nederlands. Ook trouwden ze dikwijls binnen hun eigen kring. Maar dit veranderde naarmate de jaren verstreken.
Er ontwikkelden zich veel Franse buurten met winkels en kroegen, en kerken. Jean trouwde met een Française in Amsterdam, maar Benjamin met een Nederlandse, zie verder in dit boek. Jean – die voor arts had gestudeerd – kon zich vrij gemakkelijk aansluiten bij het chirurgijnsgilde en Benjamin kwam terecht in de (boek)drukkunst, waar minder regels om tot die gilde toe te treden bestonden. In advertenties lezen we, dat hij “fabrikant werd van bijzondere wandbedekkende taferelen in behangsels”.

Zo is het leven van beide broers in allerlei documenten terug te vinden. Er worden op de geboorte- en doopaktes van Benjamins kinderen naast enkele familieleden, ook veel Nederlandse namen vermeld, zoals Houtingh, Waterpas, Teding, Mylius. Allen gerenommeerde namen van zeer gegoede burgers van de stad Amsterdam.

Amsterdam – Oudezijds Achterburgwal, Walenpleintje en Oude Waalse Kerk.
Een kopergravure uitgegeven in 1783 te Amsterdam, in de “Nieuwe Atlas, van de voornaamste gebouwen en gezigten der stad Amsterdam,
met derzelver beknopte beschryvingen” , Pieter Fouquet junior, getekend door H. Schouten in 1760, in bezit van de auteur.

Pentekening van Cornelis Pronk

Binnen in de Waalse kerk is een grafdelver aan het werk. Eerst steekt hij met een stuk gereedschap in het gat van een steen, om deze uit de vloer te halen.
Daarna schept hij er zand uit om ruimte te maken voor een nieuw graf.
De vrouw links heeft net haar overleden kleintje aan de man gegeven, die gekleed is in een zwarte toga.
Ze staart naar het graf. Verdrietig heft ook haar dochtertje de handen ten hemel …

De Waalse kerk was oorspronkelijk een deel van het R.K. Paulusklooster, maar bood de Franse Hugenoten in de 17e eeuw een eigen onderkomen. Van 1640 tot 1650 werden er woonhuizen rondom bij gebouwd.

I am text block. Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.